این گرایش در تاریخ نگاری درواقع پاسخی است: از سویی به چگونگی همگانی سازی آموزه های تاریخ، و از سوی دیگر به نیاز های برنامه ای جهت تقویت قوه تعقل، تفکر و نو آورانه اجتماعی. در این راستا یک پرسش اساسی مطرح است که چه چیز راه این فرایند را هموار و متمایز می کند: آیا راه دسترسی و تبین گذشه منحصر به روش مرسوم مورخین رسمی است؟
 »ادامه

در تاریخ 28/10/1398 پایان نامه آقای دکتر سید رسول ابطحی با عنوان" تحلیل و بررسی تغییرات اجتماعی و مناسبات آن با ساخت سیاسی شهر اصفهان ۱۲۸۷ -۱۳۰۴ ش" در تالار ربانی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دفاع شد. با درجه عالی از سوی هئیت داوران تأیید گردید... »ادامه

انجمن تاریخ محلی ایرانیان با همکاری گروه تاریخ دانشگاه اصفهان در 12 آذرماه 1398 در دانشکده ادبیات دانشگاه اصفهان کارگاه تاریخ شفاهی را با عنوان " نیمروز با تاریخ شفاهی" به مدرسی دکتر مرتضی نورائی برگزار می کند.  »ادامه

نظام آموزشی در کهگیلویه‌و‌بویراحمد تا سال 1312 به روش مکتب‌خانه‌ای بود. در این سال نخستین دبستان به سبک آموزش نوین در شهرک «تل‌خسرو» بویراحمد تاسیس شد. با ویرانی تل‌خسرو در شهریور 1321آن مدرسه تعطیل گردید.
 »ادامه

نوشته‌ی زیر مقاله‌ای است که اینجانب در خرداد ماه سال گذشته (۱۳۹۸ش) در همایش «دین و الحاد در جوامع پلورالیستی» در دانشگاه نانت در شهر نانت فرانسه ارائه دادم. »ادامه

بررسی و نقد کتاب" تاریخ نگاری محلی ایران در دورۀ اسلامی، تا سده هفتم هجری" کتاب مورد بررسی، از جمله کتابهای تاریخی است که بر جریان متن نگاری در عرصه تاریخ تکیه دارد؛ تاریخ متن نگاری در متن به بیان دیگر مقصد اثر بازنمایی وقایع یا جریان تاریخی نیست؛ بلکه در تمام این مقام بازسازی سازوکار تاریخ نگاری خاصی- محلی-در روند زمانی معین، از قرن سوم تا هفتم هجری است.  »ادامه

دکتر عبدالمهدی رجایی، خیابــان چهاربــاغ در شــهر اصفهــان جایگاهــی دارد کــه هــم نــکات مثبــت و هــم نــکات منفــی، خواه ناخــواه بــه آن تحمیــل می شــوند. قصــه چهاربــاغ فقــط در کالبــد خیابان و جدول بندی آن خلاصه نمی شــود؛ بخــش مهــم آن معطــوف بــه «چهارباغیــان» اســت؛ یعنی کســانی که در چهاربــاغ می روند و می آینــد. اصــولا خیابــان بــدون مــردم معنــا ندارد. خیابان وقتی خیابان است که مردمی از آن گذر کننــد. این مردم هم جــزوی از تاریخ و هویــت خیابــان محســوب می شــوند؛ پس بایــد موردمطالعــه قــرار گیرنــد. رفتــار، نــگاه، رویکــرد، کنــش، وســیله نقلیــه، آواز و خلاصه همه چیــز آن هــا در خیابــان بــه همیــن امــر معطــوف می شــود. می خواهیــم در اینجــا بــه موضــوع «رفتارهــای اجتماعــی» در چهاربــاغ بپردازیــم و در خــلال آن، نکاتــی بدیــع از امــور کالبدی چهارباغ را نیز کشف کنیم
. »ادامه

دکتر معصومه گودرزی، تاریخ روانپزشکی در ایران همچون تاریخ طب از قدمتی بسیار طولانی برخوردار است. بر اساس منابع تاریخی، زمانی که در غرب، بیماران روحی- روانی به بهانه جن زدگی و جادوگری تنبیه و شکنجه می شدند، در ایران این بیماران با گیاهان دارویی، عطریات، موسیقی و روش های مشابه مشاوره، درمان و در آسایشگاه های خاصی نگهداری می شدند. رشیدالدین فضل الله همدانی پزشک و وزیر دربار ایلخانی نیز حکایتی در ارتباط با مبتلا شدن حسن صباح به بیماری دماغی( روحی –روانی) و درمان آن با روغن بادام، افتیمون، طعام زعفران، ادویه مناسب و شربت های مزعفر و معطر دارد (همدانی، 1356: 112؛ سمرقندی، 1338: 23).
 »ادامه

دکتر مرتضی نورائی، چرخش پاشنه تاریخ شفاهی از منظر نخبه‌گرایی به پیکره امور قاعده اجتماعی؛ از سربازان و نیروی پیاده ‌گرفته تا کارگران و کارمندان در دستگاه‌های اجرایی ‌ـ اداری و زنان کارگر در کارخانه‌ها، می‌تواند ‌شفاهی‌نگاری را وارد عرصه ذاتی خود کرده و اسباب توسعه و روزآمدسازی آن را در ایران فراهم آورد.
 »ادامه