تز دکتری

این تحقیق در نظر دارد با توجه به مفاهیم بنیادی شهری از لایه‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با رویکردی تاریخی به توسعه شهری؛ تحولات تاریخی حرکت شهر از بافت قدیم به سمت ساخت‌های جدید از جمله توسعه معابر وخیابان‌کشی‌ها، تملک فضاهای محله و دیگر امکانات سنتی شهری مانند سیستم‌های آبیاری، آب انبارها و قمش‌ها (قنات ها)، اماکن مذهبی و فرهنگی- آموزشی را بررسی کرده، وضعیت محله‌ها و اسکان جمعیت، طرح‌های نوسازی و تأثیر آن در کنش و واکنش‌های شهر دزفول را تجزیه و تحلیل نموده و این حرکت را برای شناخت فرصت‌ها وتهدیدهای موجود بررسی کند. در این بررسی که به روش پژوهش‌های تاریخی با ترکیبی از روش‌های توصیفی، روائی و تحلیلی و تأکید بر روش تحقیق در تاریخ محلی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای، اسنادی، مطالعات میدانی، تاریخ شفاهی و گزارش‌های محلی انجام شده به این نتیجه می‌رسد که اجرای طرح‌های عمرانی و ایجاد نهادهای جدید اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، انجام امور بنیادی و اصلاح زیرساخت‌ها در دوره پهلوی، باعث افزایش جمعیت و رشد فضائی- کالبدی شهر دزفول شده و در اثر این اقدامات دزفول در مسیر توسعه قرار گرفت
.