چکیده
امامزاده، مکانی با پایگاه معنوی- سنتی از جنبه‌های تاریخی، فرهنگی، هنری و اجتماعی از دیرباز مورد توجه محققین بوده است. در حقیقت امامزاده‌ها، بعد از مساجد پایگاه معنوی شیعیان به شمار می‌روند و از عناصر جدایی‌ناپذیر کالبد فیزیکی اغلب شهرها و روستاهای ایران می‌باشند. از سده سوم هجری با مهاجرت امامزادگان و سادات به ایران و شهادت یا مرگ آنان آرامگاه‌ها و بقاع متبرکه شکل گرفتند. با رسمی شدن تشیع در سده دهم هجری این آرامگاه‌ها به امامزاده اشتهار یافتند.
امامزاده سید محمد در شهرستان خمینی‌شهر، به عنوان مکانی برای اشاعه فرهنگ غنی اسلامی و تعلیم و تربیت و ابراز مودّت و دوستی با خاندان اهل بیت (ع) شناخته شده است و در سه مرحله ی جذب، تثبیت و رشد در مهندسی فرهنگی شهرستان نقش مؤثری ایفا می‌کند. لذا، این پژوهش با چنین رویکردی به روش توصیفی و تحلیلی و بر پایه تحقیقات میدانی و منابع کتابخانه‌ای به بررسی موضوع می‌پردازد.
این مقاله پس از مقدمه و درآمدی بر شهرستان خمینی‌شهر و امامزاده سید محمد به نقش این زیارتگاه در مهندسی فرهنگی شهرستان می‌پردازد.
کلید واژه: شهرستان خمینی‌شهر، امامزاده سید محمد، مهندسی فرهنگی، بقاع متبرکه.
برای مطالعه کل مقاله فایل پیوست را دانلود نماید.