کتاب رستم التواریخ، جدا از ظاهر طنز گونه اش یک اثر منحصر به فرد در تاریخ است. اثری که باب جدیدی از تاریخ نگاری را ایجاد می کند و سبکی به دور از تکلف دارد. گویی آن سوی کلمات وقیح و رک گویی های جنسی، چیزی جز تمثیل نیست و بی شک در میان هجوم کلمات هجوگونه، فلسفه تاریخ و سیاست دیده می شود، فلسفه ای که در آن تئوری دولت عرفی یا سکولاریزم موج می زند. در واقع مؤلف با رویکردی واقع بینانه وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بیست پادشاه حاکم بر ایران – از اواخر صفویه تا صدر قاجاریه – را به تصویر کشیده است؛ حکمرانانی که بدون استثناء با جنگ و خون و تجاوز به این مقام رسیده اند . این مقاله بر آن است که با رمزگشایی مطالب، تحلیلی سیاسی از این کتاب ارزشمند ارائه دهد و آن را یکی از مهم ترین منابع تاریخی و به دور از گزافه گویی و هذیان معرفی کند.
برای مطالعه کل مقاله فایل ضمیمه را دانلود نمایید