چکیده
اصفهان از دوره قاجار زمینه پرورش صنعت نساجی را دارا بود. سرانجام در سال 1304ش/ 1925م اولین کارخانه نساجی این شهر راه اندازی گردید. مدتی بعد کارخانه‌های نساجی دیگر به راه افتادند تا حدی که در پایان سال 1320 تعداد 9 کارخانه بزرگ نساجی در این شهر برقرار بودند. وقایع شهریور 1320/ آگوست 1941م ورود متفقین به ایران و بعد از آن خلع رضاشاه و باز شدن فضای سیاسی موجب شد جنبش کارگری اصفهان ظهور کند. اما بلافاصله حزب توده از موقعیت استفاده کرده و بر این جنبش مسلط گردید. این حزب رهروان خود را وادار می‌کرد به گونه ای خشونت آمیز مطالبات خود را پی گیری کرده، حتی رقبای سیاسی و صنفی خود را از میدان به در کنند. بروز این تضادها در نهایت موجب افزایش رکود اقتصادی و بیکاری بیشتر گردید. در سال 1325ش / 1946م دولت با تصویب قانون کار و ایجاد وزارت کار تلاش کرد نقش میانجی گری حزب توده میان کارگر و کارفرما را خود بر عهده گیرد. فرض این مقاله بر این امر استوار است که نفوذ حزب توده در جنبش کارگری اصفهان رنگ و بوی خشونت آمیزی بدان داده و سرانجام کارگر و کارفرما، هر دو را، متضرر کرده است. این مقاله به شیوه مطالعة کتابخانه ای و بر پایه اسناد و روزنامه‌های آن دوره شکل گرفته است.
کلیدی واژه: اصفهان، جنبش کارگری، حزب توده.