گفتگو با شهر و آدمهایش

بسیار از تاریخ شفاهی سخن می گوییم. از لزوم و نقش آن در ثبت و ضبط حواشی ماجراها. اما کم تر ضبط بر می داریم و به سراغ آدم ها می رویم و تا نمرده اند، گوشه ای از تاریخ را ثبت می کنیم. و از آن میان نیز کمتر و کمتر همت می کنیم ، کاغذ قلم بر می داریم و ضبط شده ها را ثبت می کنیم! راستش سخت تر از یافتن آدم برای مصاحبه، پیاده کردن مصاحبه است! که زیاد حالش را نداریم. به یاد شعار شفاهی کاران افتادم که «فقط انجامش بده» اما سایت «انسان شناسی و فرهنگ» در حوزه همین شهر اصفهان پژوهشگرانی دارد که بی هیچ چشمداشت مادی و هیچ گونه تشویق و لوح تقدیری، به این کار مشغولند. با آدم هایی پایین دست شهر ، باربر بازار رنگرزها، زنان خانه دار، زنان بافنده و فروشنده گلیم، بلیط فروش اتوبوس واحد، محرر شورای حل اختلاف، مستندساز و خلاصه هر کسی که در این شهر زندگی می کند و در این راستا کاری انجام می دهد، مصاحبه کرده و آنها را پیاده نموده و در سایت می گذارند. این طور شهر و آدم هایش همه دیده می شوند. معلوم می شود که این آدم هایی پایین دست نیز در شهر هستند و البته آن قدر مهم اند که اگر نباشند یک جای کار می لنگد. ای کاش ما دانشجویانی که «تاریخ شفاهی» را به صورت علمی و آکادمیک خوانده ایم، این قدر همت داشتیم!