تاریخ محلی به زندگی روزمره مربوط است. هسته مطالعات تاریخ محلی، به طور فزاینده ای به سمت مطالعات زندگی روزانه و کارکردی گرایش می یابد، به ویژه در عرصه های مهارت های فنی یا تاریخ زندگی مادی، مثل غذا، سرپناه، منزل، بهداشت و مسائل اجتماعی مرتبط. تاریخ محلی علاوه بر آن که به جنبه های قابل رویت زندگی روزانه می پردازد به مسائل غیر قابل رویت تحلیلی و یا روندها(پروسه ها) هم می پردازد. تاریخ محلی به نگرش های مردم منطقه در برخورد با زندگی، مرگ، پول، اختراع، و دانش می پردازد. حتی محله های فقیر نشین جزو مباحث مورخین محلی است که نمی توانند آن را از پیکره کلی جامعه جدا کنند، چرا که این محلات با توجه به فشار شهرنشینی و عدم برنامه ریزی مناسب رو به گسترش بوده و رشد این محلات بیش از همه تابع تبعیضات ناروای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی می باشد، و به تبع آن تاثیرات خود را بر ساختار جامعه تحمیل می کند، از این رو این مسئله به مانند دیگر مسائل روزمره ی زندگی مردم، شایستگی بررسی در حوزه تاریخ محلی را پیدا می کند. از آن جا که در تاریخ نگاری محلی سابقه ی بسیاری وجود دارد، مجموعه اطلاعات و تلاش هایی که در تاریخ اجتماعی ایران صورت گرفته را می توان در حوزه تاریخ نگاری محلی به حساب آورد. خوراک از جمله مباحث تاریخ اجتماعی است که پژوهشگران معاصر سعی کرده اند به آن بها بدهند و در سال های اخیر مطالعاتی راجع به آن صورت گرفته، خوراک اصلی مناطق مختلف بیش تر از مسائل دیگر اجتماعی دستخوش تغییر قرار گرفته است. خوراک به عوامل آب و هوایی وابسته است به همین دلیل در مناطق مختلف با هم متفاوت هستند. یکی دیگر از ویژگی های زندگی مردم که درتاریخ محلی جایی دارد، نوع پوشش منطقه می باشد. انتخاب لباس محلی، دلایل فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی دارد علاوه بر آن، تاثیرات محیط آب و هوایی و فعالیت های روزمره افراد نیز در نوع پوشش بی تاثیر نیست از این رو نوع پوشش مردم ایران از دیرباز به این عوامل وابسته است. در کل می توان گفت، مورخ محلی به شهر و زندگی مردمان اطراف خود توجه دارد، برای او موضوعات تاریخ و بازیگران آن پدیده های نزدیک و در دسترس هستند که می توان بدون هیچ تکلف و غور زیاد در عمق زمان به آن ها دست یافت و بیش تر آن چه که مورخ محلی بدان می نگرد، عبارت است از زندگی جریان یابنده در چشم انداز وی، آدم های اطراف، خورد و خوراک، خانه و مسکن، معیشت و صنعتشان، مکتب، مدرسه، مسجد، بازار، و میدان شهر و مکان هایی که این آدم ها رفت و آمد می کنند. به بیان دیگر مورخ تاریخ محلی در جستجوی حقیقت در اطراف خود و در زمان نزدیک به خود است و این حقیقت شامل یافتن خلاها، پرکردن گسست ها، و یافتن پاسخی برای سوالات محققان آینده است که نتیجه آن خودارزیابی افراد و جامعه، مشارکت اجتماعی بیش تر و ایجاد جامعه ای متمدن تر و پویاتر است.