شکی نیست که پایگاه اصلی رونق تاریخ محلی مدرن،انگلستان می باشد. به همین خاطر برای آشنایی دانشجویان رشته تاریخ و به خصوص تاریخ محلی سعی شد تا به معرفی مرکز تاریخ محلی انگلستان در چارچوبی نسبتا فشرده پرداخته شود.اگرچه این رویکرد از تاریخ در پاسخ به ضرورت های خود جامعه انگلستان توسعه و تکامل یافت اما در شکل گیری این رویکرد جدید در نهادهای دانشگاهی کشورهای دیگر و به ویژه ایران تاثیر غیرقابل انکاری داشته.اما چیزی که تاریخ محلی را مورد توجه جدی محافل دانشگاهی و حتی غیر دانشگاهی نموده ماهیت این رویکرد جدید تاریخی ست که اساسا در ارتباط با زندگی روزمره مردم و هرآن چه که مرتبط با زندگی روزمره ی مردم شامل نهادهای قانونی،حقوقی،فرهنگی،تاسیسات صنعتی و ... است،می باشد.
نکته ی اصلی در ارتباط با تاریخ محلی آن است که بسترهای تحقیق و پژوهش در این رشته تابعی از ساختار سیاسی-اجتماعی و کلیت فرهنگی جامعه ای خواهد بود که عرصه تحقیق در تاریخ محلی ست.به عبارتی حساسیت های سیاسی-فرهنگی جامعه قطعا بر غنای این بستر اثر خواهد گذاشت. اگرچه حساسیت های فوق در رابطه با علوم انسانی به صورت اعم و تاریخ به شکل اخص در جامعه ای مانند ایران در فرایند تحقیقی و اثرگذاری اجتماعی-فرهنگی آن تاثیر ویژه ای دارد. اما شاید رشته ای به اندازه ی تاریخ محلی در این حوزه چالش برانگیز نباشد.چرا که ماهیت این رشته مبتنی بر شناسایی حوزه هایی در تاریخ است که در رویکرد تاریخ عمومی و ملی(عمد یا غیرعمد)مورد توجه قرار نگرفته.و یا اگر هم به آن توجه شده بیشتر در شکل تامین مصداق های مورد نیاز در تاریخ نگاری ملی و یا عمومی ست.به عبارتی تمایزات مناطق و نواحی محلی و شناخت آن در ابعاد سیاسی،اجتماعی و فرهنگی که یکی از رسالت های تاریخ محلی است چندان مورد توجه رویکردهای تاریخی فوق نبوده.
سخن آخر در این مقدمه آن که اگر قرار باشد تاریخ محلی رسالت اصلی خود را در زمینه ی شناخت محلیت در جنبه های مختلف در یک جامعه ایفا ننماید ضرورت وجودی آن از بین می رود.چرا که معمولا رسانه های صوتی و تصویری و نوشتاری رسمی یک کشور این رسالت(انکار تمایزات) را خیلی بهتر انجام می دهند و حداقل نام و جایگاه یک رشته ی جذاب و مهم تاریخی را لوث نمی کنند.