در دوره ساسانی جامعه ایران به طبقات گوناگونی تقسیم شده بود . هر چند در بسیاری از منابع از ممکن نبودن تحرک طبقاتی در این دوره سخن رفته است ، اما شواهدی مبنی بر امکان تحرک و ارتقای طبقاتی وجود دارد. هم چنین، به نظر می رسد که جامعة طبقاتی عهد ساسانی بیش تر به منظور تخصص گرایی و هویت خاص هر طبقه مطرح بوده است. این موضوع سبب می شد مشاغل در خاندان ها موروثی شود و فرزندان تجارب نیاکان و پدران خود را به ارث برند و آن را به نسل های بعد از خود انتقال دهند. این امر تا حدودی در دورة اسلامی نیز (مانند موروثی بودن پزشکی در خاندان بختیشوع) حفظ شد. هدف از نگارش مقاله حاضر، با استناد به منابع و با روش تحلیلی، شرح و بسط موارد پی شگفته است.