استان ایلام یکی از باسابقه ترین جایگاه های تمدنی نجد ایران محسوب می شود که همواره از ایالات مهم سلسله های تاریخی ایران قبل از اسلام بوده است. پس از ورود اسلام به ایران، و هم زمان با فرمانروایی آل بویه، سلسله های کردی بر منطقه ایلام و کرمانشاهان حکم راندند. با فروپاشی سلطنت خاندان کرد بر این منطقه و به قدرت رسیدن لرها (580 ه.ق) ایلام کنونی جزئی از منطقه لر کوچک محسوب می شد و فرمانروایان لر جای حاکمان کرد را گرفتند. بی شک مهمترین بهره ای که فرمانروایان لر از ایلات این منطقه برده اند تجهیز و سازماندهی آنان جهت مقابله با دشمنان داخلی و خارجی بوده و بدین وسیله به نیاتشان می رسیده اند و به مدد و اتحاد با این ایلات توانستند علاوه بر کسب القاب گوناگون سال ها با قدرت در برابر تجاوزات عثمانی قد علم نمایند. از جمله ایلات معتبر استان ایلام، ایل کرد ملکشاهی چمزی (چمشگزک) است که از زمان ظهور سلسله صفویه در ایران تا اواخر سلسله قاجاریه، بارها تجاوزات سپاهیان امپراتوری عثمانی را در مرزهای غربی در هم شکسته است و بیشترین نقش را در پیروزی های تاریخی سپاه ایران بر سپاه عثمانی در سال های 1236 هجری قمری مطابق با سال 1199 خورشیدی و 1326 هجری قمری مطابق با 1287 خورشیدی داشته است که همین امر موجب دریافت فتح نامه توسط ایل ملکشاهی چمزی (چمشگزک) و ریاست ایل ملکشاهی، پهلوان موسی خمیس گرزدین وند در جنگ ایران و عثمانی به سال 1236 هجری قمری از طرف محمد علی میرزا دولتشاه و با دستور فتحعلی شاه قاجار شده است.