ذات تاریخ محلی به گونه ای است که موضوعات مورد پژوهش و تحقیق در آن محدوده و چارچوب معین و روشنی دارد. موضوعات در تاریخ محلی در مرحله ی اول، الزاما در برش خاصی از مکان و در مرحله بعد، خصوصا در تاریخ محلی نوین، در برش محدود و مشخصی از زمان صورت می گیرد. به نوعی که می توان آن را تاریخ نگاری محلی در عرض نامید. اما علاوه بر زمان و مکان، مورخ محلی قلمرو انسانی و فرهنگی و اداری محدودتری را نسبت به دیگر مورخان، جهت پژوهش و تحقیق، انتخاب می نماید. از این رو می توان موضوعات مورد پژوهش در تارخ محلی را تقریبا مشابه آن چیزی دانست که در نحله ای از تاریخ نگاری به نام " تاریخ نگاری خرد " بدان پرداخته می شود.
تاریخ خرد، گونه ای جدید از تاریخ نگاری است که در دهه ی 1970 میلادی، و تا حدودی از درون تاریخ نگاری محلی، پا به عرصه ی تحقیق و پژوهش های تاریخی گذارد. [1]
در باب ضرورت ها و زمینه های پیدایش این نحله از تاریخ نگاری می توان به این موارد اشاره نمود:
1. حجم انبوه شواهد و مدارک درباره ی رخدادهای تاریخ معاصر که انتخاب جزء کوچکی از تاریخ را جهت پژوهش و تحقیق ضروری می ساخت، چرا که موضوعات کوچک و خرد منبع محدود و مشخصی دارند.
2. شناخت دقیق تر و بهتر از جزییات تاریخ اجتماعی بشر. [2]
3. مشارکت دادن همه کس و همه چیز در تاریخ ( تمرکز زدایی از تاریخ و آزاد سازی آن ).
4. تسهیل نمودن تحقیق برای دانشجویان تاریخ و مهیا ساختن آنان برای پژوهش های گسترده تر و پیچیده تر در آینده.
5. فراهم نمودن زمینه ی تحقیق و نگارش برای مورخان آماتور.
6. بر انگیختن ذائقه ی تاریخی جامعه.
7. تهیه ی مواد خام برای مورخان حرفه ای و آکادمیک.
در تاریخ نگاری خرد موضوعاتی که پژوهش گر تاریخ انتخاب می کند خرد و جزیی می باشد، به طوری که مورخ با تمرکز بر روی محدوده ی بسیار کوچکی از صفحات تاریخ، می تواند با سرعت و دقت قابل ملاحظه ای در کشف و بازسازی زوایای پنهان تاریخ بکوشد. نکته ی دیگر در رابطه تاریخ خرد، این است که موضوعات آن در دل موضوعات تاریخ محلی، البته در مقیاس کوچک تر، جای می گیرد. نمونه ی موضوعاتی که در حوزه های مختلف، در رابطه با تاریخ ایران، برای تاریخ نگاری خرد می توان ذکر کرد عبارتند از: هر کدام از حرف و صنایع دستی در یکی از نقاط ایران، صنایع جدید و پیدایش هر کدام، هر یک از محصولات کشاورزی و باغداری، طبقات و اقشار مناطق مختلف ایران در هر یک از شهرها و روستاها، واردات و صادرات هر کدام از محصولات و کالاها، هر یک از محلات شهری و روستایی، تیمچه ها، کاروانسراها، بازارها، پاساژها، کارخانه ها، کارگاه ها، زنان، کودکان، امور خیریه، مساجد، تکایا، حسینیه ها، مناصب سیاسی و اداری و نظامی، پزشکان، عطاران، داروخانه ها، تاریخ خاندانی، کتب، مدارس، دانشگاه ها، آموزشگاه ها، ساختمان ها، نشریات، جشن ها، عزاداری ها، تکدی گری و صدها موضوع دیگر. با اندک تاملی در هر یک از موضوعات مزبور می توان دریافت که حوزه ی کار تاریخ محلی و تاریخ خرد تا حدود زیادی نزدیک به هم می باشد.
بنابراین رابطه ی تاریخ محلی و تاریخ خرد را می توان ان گونه ترسیم کرد: از یک سو تاریخ محلی می تواند سوژه های بسیاری را برای مورخان خرد نگار (micro historian ) فراهم نماید، و از سویی مورخان محلی ( local historian) می توانند از یافته های تاریخ نگاران خرد برای تکمیل پژوهش های خود بهره برده و یا پژوهش های آنها را گسترش داده و در سطح وسیع تری مورد مطالعه و پژوهش قرار دهند. و نکته ی پایانی ، همان طور که تاریخ محلی به عنوان خانه ای از جدول تاریخ ملی است و برای پر کردن گسل ها و خلاء های تاریخ ملی، ناگزیر از یافته های تاریخ محلی می باید استفاده نمود؛ تاریخ خرد نیز می تواند همین نسبت را با تاریخ محلی داشته باشد. به عبارتی تاریخ خرد در طول تاریخ محلی و تاریخ محلی در طول تاریخ ملی قرار دارد.

[1] . http://en.wikipedia.org/wiki/Microhistory

[2] . http://www.microhistory.org/?e=37&w=journal-of-microhistory-2008_1#body-anchor