محلیت در پژوهش های تاریخ محلی به معنای محدودیت و مشخص بودن حیطه ی جغرافیایی در پژوهش می باشد. تاریخ محلی به ثبت و ضبط وقایع تاریخی در محدوده یک مکان ، شهر، ایالت و ناحیه اطلاق می شود و به باور عده ای ذیل تاریخ معاصر قرار می گیرد. پژوهشگران وابسته به مکتب تاریخ نگاری انگلیس به ویژه دانشگاه لستر بر این باور بودند که تاریخ نگاری محلی ، مطالعه پیدایش ، رشد و انحطاط جوامع است و آن را بخشی از تاریخ ملی در نظر گرفته اند. اما کارول کامن با نقد تعریف فوق ، بر این باور است که تاریخ نگاری محلی تنها بخشی از تاریخ ملی نیست بلکه مطالعه حوادث گذشته گروهی از مردم در منطقه جغرافیایی خاص است که بر طیف گسترده ای از شواهد مستند پایه گذاری شده و در بستری مقایسه گونه به مطالعه منطقه ای و ملی می پردازد. در واقع او قائل به استقلال تاریخ نگاری محلی است و وابستگی کامل آن را به تاریخ ملی نمی پذیرد. صرف نظر از نگاه فوق ، آقای دکتر نورائی بر این عقیده است که تاریخ نگاری محلی علی رغم تمرکز جغرافیایی محدودش ، طیف گسترده ای از مسائل یک جامعه از جمله : تاریخ سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی وفرهنگی را پوشش می دهد. تاریخ نگاری محلی مطالعه سرگذشت مردم است و نه صرفاَ سرگذشت حکومت ها . بدون شک وجه اصلی و مشخصه تاریخ نگاری محلی، پیوند آن با یک عرصه مکانی محدود و مشخص است. عناصر سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی یا اقتصادی در تعیین و تشخیص آن دارای تقدم نیستند، بلکه مثلث اداری ، طبیعی ، انسانی حیطه آن را تعیین می کنند، که هر کدام از اضلاع این مثلث به زیر شاخه هایی تقسیم می شود. به طور مثال ضلع انسانی در این مثلث شامل نژاد، مذهب ، عقاید و باورها ، بهداشت، غذا، آداب و رسوم ،هنر ،ادبیات ، پوشش ،آموزش....می شود.ضلع دیگر اداری شامل سقوط وظهور حکومتها، قانون ، نظم، بورکراسی اداری.....می باشد. محلیت انطباق بر اقلیم و آب و هوا دارد. گاهی اوقات تقسیمات اداری وگاهاَ شرایط جغرافیایی و طبیعی به ایزوله شدن اقوام می انجامد. در برخی مواقع اضلاع این مثلث بر یکدیگرمنطبق می باشد. شاید این ادعا که بیشتر بار وضعیت محلی بر دوش کارکردهای اداری است، خیلی دور از واقعیت نباشد ،چرا که تقسیمات اداری در ترقیق هویت و تمایزها بسیار موثر می باشد. محلیت با هویت اقوام و افراد جوامع بسیار عجین است. آقای دکتر نورایی معتقدند ، در تاریخ محلی باید هر چیز به اندازه اهمیتش دیده شود. یک محلی نگار باید نگرش و اطلاعاتی جامع نسبت به کل داشته باشد تا به جزء ، زیرا تا بر استعدادهای یک منطقه احاطه نداشته باشد نمی تواند برای آینده آن منطقه برنامه ریزی کند.ارقام و اشکال از لحاظ مطالعات ملی در مقیاس محلی مفاهیم خود را از دست می دهد. به طور مثال در مبحث کشاورزی در سطح ملی یک آماری داریم که بر اساس این آمار در سطح منطقه ای نمی توان برنامه ریزی کرد.
تاریخ محلی تمرکز زمانی و مکانی دارد و انعطاف پذیر است.با توجه به منعطف بودن آن رویکردهای اصلی محلیت بیشتر مماس با دغدغه های اصلی آن منطقه همچون : شهرسازی ، مسائل اجتماعی ، بهداشت ،غذا ، استعدادها و نوع آوریهای آن منطقه است. در یک کلام محلی کار با دغدغه هایش زندگی می کند.